KPN, szlak im. Aleksandra Janowskiego

Ciężko to przyznać, ale to już koniec. Dziś publikuję relację z ostatniego odcinka trasy. Postanowiłem zakończyć w mocnym stylu, dlatego przeszedłem cały szlak imienia Aleksandra Janowskiego mimo, że do domknięcia Warszawskiej Obwodnicy Turystycznej pozostała tylko jego część.
Zacząłem przed Urzędem Gminy Leszno blisko pętli autobusowej.

Urząd Gminy w Lesznie

Modlin – Chotomów

Wędrówkę zacząłem na stacji PKP w Modlinie. Dworzec sfotografowałem przy okazji ostatniej wyprawy, toteż bez zwłoki ruszyłem szlakiem czerwonym. Przed Wisłą szlak odbił w lewo. Po schodkach zszedłem na wał. Po przejściu półtora kilometra zobaczyłem pryzmy piasku wydobywanego z rzeki.

Pryzmy piasku wiślanego

KPN Północny Szlak Krawędziowy, Teofile – Modlin

Trzy tygodnie to wystarczający czas na pozbycie się oparzeń słonecznych. Nadeszła pora, aby nabawić się nowych, dlatego wybrałem się na Północny Szlak Krawędziowy Kampinoskiego Parku Narodowego. Dokładniej, przeszedłem jego fragment od Teofilów do Modlina. Na dobry początek przywitałem się z łosiami.

Łosie witające podróżujących po KPN

Polami do Zaborowa

Długo odkładałem publikację relacji z tego odcinka. Był on inny od pozostałych. Przede wszystkim prowadził głównie przez pola, co przy trzydziestostopniowym upale dało się odczuć. I czułem to przez kolejne dni, łagodząc skutki oparzenia słonecznego.
Zacząłem na stacji kolejowej w Brwinowie.

Kasa dworcowa w Brwinowie

Na północ od Legionowa

Zacząłem w Chotomowie na ulicy Partyzantów. Dochodzi ona do barier dzwiękochłonnych przy linii kolejowej w kierunku Nowego Dworu Mazowieckiego. Idąc na północ, na skraju lasu minąłem obszerną wiatę, a dalej na lewo od drogi ogródki działkowe Derlacz.

Droga wzdłuż ogródków działkowych Derlacz

Nieporęt – Struga

Ostatnio dużo wiało. Mnie też przewiało, dlatego poprzednia relacja została opublikowana z opóźnieniem. A kiedy wieje, to najlepiej na Mazowszu udać się nad Zalew Zegrzyński. Niestety szlak nie dociera do samego zalewu. Najbliżej znajduje się w Nieporęcie, gdzie udałem się w ubiegłą niedzielę.

Urząd Gminy Nieporęt

Las Młochowski

W związku z wyborami prezydenckimi w ramach rozgrzewki udałem się do Obwodowej Komisji Wyborczej. Następnie, bez przeszkód, choć dopiero po południu, dotarłem do Paszkowa, gdzie zakończyłem poprzedni etap wyprawy.

Przystanek ZTM Paszków

Las Sękociński

Po trzech tygodniach wróciłem od Antoninowa by kontynuować wędrówkę na południowy zachód od Warszawy. Wyruszyłem spod wschodniej bramy Cmentarza Południowego.

Chodnik wzdłuż Cmentarza Południowego

Horowe Bagno

Do Strugi – dzielnicy Marek – dojechałem autobusem ZTM linii 738. Wysiadłem na przystanku Ceglana. Ruszyłem czerwonym szlakiem w kierunku Zielonki. Wystartowałem niezwłocznie, dlatego nie zrobiłem zdjęcia ani wielkiego dębu – pomnika przyrody, ani przystanka, ani nawet pani grzybiarki, która handlowała kilkanaście metrów dalej przy drodze. Pierwsze zdjęcie wykonałem po zejściu z ulicy Majora Billa.

Ścieżka od ul. Majora Billa do Leśniczówki Horowa Góra

Zalesie Górne – Antoninów, Cmentarz Południowy

Wysiadłem z pociągu do Warki i od razu znalazłem się na szlaku. Przeszedłem przez Zalesie Górne ulicą Sarenki, mijając po drodze kościół pod wezwaniem św. Huberta.

Stacja kolejowa w Zalesiu Górnym

Góra Kalwaria – Zalesie Górne

Po dwutygodniowej przerwie ponownie zawitałem do Góry Kalwarii. Niewiele brakowało, a wpis opóźniłby się o kolejny tydzień. Wypad na południe nie wypalił, dlatego kontynuowałem wędrówkę po Warszawskiej Obwodnicy Turystycznej.
Znalazłem się na rynku przed ratuszem, który stoi naprzeciwko kościoła pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego, który fotografowałem ostatnim razem.

Ratusz w Górze Kalwarii

Nad Wisłą

Dojechałem na rynek w Górze Kalwarii. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie pewien szczegół – żółta kartka wisząca w autobusie. Był na niej komunikat, że autobus w dniu dzisiejszym nie dojeżdża do przystanku Rynek. Kierowca najwidoczniej nie zapoznał się z jego treścią i pojechał codzienną trasą. Dlaczego autobus miał skończyć bieg wcześniej? Wszystko wyjaśniło się na miejscu.

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

KPN Południowy Szlak Krawędziowy, Zaborów – Leszno

Ledwie wysiadłem z autobusu linii 719 na przystanku ZTM Zaborów-Szkoła, a już zobaczyłem trzy obiekty godne uwagi. W kolejności z zachodu na wschód, gdzie miałem zamiar się udać, były to: Kopiec Wolności, oznaczenie końca szlaku czerwonego i kościół pod wezwaniem św. Anny.

Kopiec Wolności w Zaborowie

Twierdza Modlin

Postanowiłem zweryfikować, dlaczego szlak w Modlinie rozwidla się. Według kilometrażu Warszawskiej Obwodnicy Turystycznej po wyruszeniu ze stacji kolejowej należy skierować się na południe pokonując most na Narwi. Na mapie od miejsca, w którym należy skręcić, jest pociągnięta linia wzdłuż murów Twierdzy Modlin. Dzisiejszy wpis został poświęcony tej odnodze.

Brama księcia Józefa Poniatowskiego z zewnątrz

Mazowiecki Park Krajobrazowy c. d.

Docieram na dworzec kolejowy w Pogorzeli Warszawskiej, gdzie zakończyłem ostatni etap. Są tu dwa perony i dwie szyny. Czego chcieć więcej? Pociąg kursuje raz na godzinę. Chyba że kierunek podróży jest bez znaczenia. W takim wypadku można liczyć na dwa pociągi w ciągu godziny. Wygląd stacji nasuwa mi postapokaliptyczne skojarzenia i zastanawiam się, czy badania w pobliskim Narodowym Centrum Badań Jądrowych w Świerku przebiegają pomyślnie.

Dworzec kolejowy w Pogorzeli Warszawskiej

Emów, Otwock

Obiecałem sobie, że żaden wpis nie zacznie się od słowa "znowu", dlatego tym razem nie pozwoliłem sobie na zaspanie i jeszcze przed południem;) dotarłem do Wiązowny. Ruszyłem z przystanku ZTM Urząd Gminy. Wkrótce dotarłem do szosy lubelskiej i Karczmy Wiązowskiej, na przeciwko której były kierunkowskazy PTTK.

Karczma wiązowska

Zielonka

Poprzedniego dnia przeciążyłem nogi. Na dodatek zaspałem. W związku z tym musiałem zweryfikować plan kontynuacji marszu po Mazowieckim Parku Krajobrazowym i ostatecznie odłożyć go na inny dzień. "Szlakiem łącznikowym PKP" dotarłem do Zielonki, skąd wyruszyłem na południe w kierunku Rembertowa.

Odnalezienie szlaku w mieście jest wyzwaniem niemniejszym niż w lesie

Mazowiecki Park Krajobrazowy

– Chuchnij na szczęście – powiedziała.
– Nie wierzę w przesądy, ale niech Ci będzie.
Po chwili potrzebnej, aby ciepły oddech owiał monetę, kontynuował:
– Czy wiesz, że już działa? Jestem szczęśliwy – wyszeptał, spoglądając jej w głęboko w oczy.

Pomyślałem, że dobra pogoda sprzyja spacerom. Zapewne tak samo pomyślało około sześćdziesięciu osób, które spostrzegłem z okna autobusu, dojeżdżając do pętli Międzylesie. Szybko okazało się, że zorganizowana grupa ruszyła szlakiem zielonym, który od razu rozdzielał się z czerwonym, którym miałem zamiar iść. Dzięki temu mogłem samodzielnie kontemplować przyrodę.

Zaorana ziemia po karczowisku

Początek wędrówki

No i się zaczęło. Wysiadłem z pociągu SKM na stacji Warszawa Rembertów.

Punkt startowy. Stacja kolejowa Warszawa Rembertów

Na dzień dobry skróciłem drogę do pierwszego punktu. Na horyzoncie ujrzałem kościół, a nie dostrzegłem oznaczeń szlaku, dlatego zamiast ulicami Ilskiego i Niedziałkowskiego ruszyłem prosto Aleją Komandosów.

Wprowadzenie do tematyki bloga (aktualizacja 30.04.2015)

Nazwa tego bloga to 239,5, bo tyle kilometrów liczy szlak okalający Warszawę – Warszawska Obwodnica Turystyczna (WOT) przestawiłem cyfry długości szlaku;-). Warszawska Obwodnica Turystyczna (WOT) liczy 235,9 kilometrów.

Blog ma na zadanie pomóc mi w utrwaleniu kolejnych etapów wędrówki od pierwszego kroku do zamknięcia pętli wokół Warszawy. Odcinków nie pokonuję w ustalonym porządku. Nawet nie zachowuję kierunku, choć większość zamierzam przejść zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Na pytanie, jaki kształt ma szlak, odpowiadam: "kształt Warszawy". Taka odpowiedź jest traktowana jako wymijająca, więc poniżej zamieszczam mapę.

WOT

Na WOT składają się cztery szlaki:

• MZ-5070-c: Modlin, PKP – Zaborów, PKS, 190,5 km,
• fragment MZ-144-n: Zaborów, PKS – Leszno, ZTM, 9km,
• fragment MZ-143-y: Leszno, ZTM – Teofile, Las, 18,8 km,
• fragment MZ-145-z: Teofile, Las – Modlin, PKP, 17,6 km.